امروز فرصتي شد تا به وبلاگتان سري بكشم. خوشحالم كه در وراي جملات بكار رفته در هر يك از پستها انديشه اي ارزشمند وجود دارد. فرصت نشد تا تمام پستها را بخوانم اما اشاره به رمان كوري جالب بود، اين كتاب را بارها خوانده ام. گاهي فكر مي كنم اين كتاب تداعي كننده زندگي و مشي فكري انسانهايي است كه در كشورمان زندگي مي كنند انسان هايي كه تنها به خود مي انديشند، و غم نان و گذران زندگي مجال تامل در مورد ارزشهاي والايي كه به حيات بشريت مفهوم مي بخشد را از آنها گرفته است.
