به نام خدا
به طور طبیعی با گذشت زمان و افزایش آگاهی زنان در جامعه، تقاضای آنان برای کسب حقوق و آزادی های بیشتر، رو به فزونی می گذارد و تجربه ی تاریخی در کشورهای دیگر از جمله پس از انقلاب صنعتی غرب نیز این موضوع را اثبات می کند.
پدید آمدن انجمن ها، احزاب و تشکل های زنانه در قالب تجمع تعدای از زنان فعال و تحصیل کرده که خواهان حقوق برابر و گاهی نیز بیشتر از مردان هستند (از جمله فمنیست ها و غیره) از اثرات رشد فکری زنان در طول این زمان کوتاه بوده است، که در ایران نیز تنها به مدت چند دهه آغاز به کار کرده است.
اما فعالیت زنان در عرصه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، باوجود مزایای بسیار زیادی که در بالا رفتن سطح آگاهی خانواده ها و کل جامعه دارد و رشد فکری زنان و مردان را سریع تر و افزون تر می کند و نیز باعث بهره برداری از نیمه ی دیگر نیروی عظیم جامعه (زنان) در جامعه می شود، می تواند مشکلات عدیده ای را به وجود آورد.
یک از مشکلاتی که در جامعه ی ایران از زمان استقلال مالی زنان و با توجه به پایین بودن سطح آگاهی و شعور اجتماعی پدیدار شده است، از طریق فعالیت های اجتماعی و کسب درآمد زنان است.
زنان با داشتن تحصیلات دانشگاهی (که در ایران سطح بسیار بالا و روزافزونی به خود گرفته است) وارد حوزه ی کاری شده و در کنار مردان و گاه جلوتر از آنان، شغل های گوناگون را تجربه می کنند و در نتیجه از حقوق و مزایای برابر و حتی بیشتر از مردان برخوردار می شوند که این خود نوعی از استقلال مالی را برای آنان فراهم می کند.
این استقلال مالی در برخی موارد باعث ایجاد نوعی حق تصمیم گیری و مدیریت جداگانه در خانواده ها می شود که در صورت نداشتن آگاهی و تسلط کافی بر ذهن و رفتار می تواند خطرات بسیاری را برای آینده ی خانواده به وجود آورد.
برخی زنان با ایجاد استقلال مالی، خود به صورت انفرادی برای بسیاری از موضوعات مشترک در خانواده تصمیم گیری می کنند و در این بین حق مدیریت مردان در محیط خانواده که هم در دین اسلام و هم روانشناسی روز بر آن تأکید شده است، نادیده گرفته می شود.
پایمال شدن حق مدیریت مردان در خانواده ضمن تأثیرات بعدی در محیط کار آنان، که نوعی ترس و یأس را ممکن است به وجود آورد، اثرات عمیق روحی در مردان و در نتیجه محیط خانواده ایجاد می کند که می تواند به فروپاشی خانواده نیز منجر شود.
حال این سوال به وجود می آید که آیا درآمد نسبی زنان برای سبد خانواده در برابر ایجاد این معضلات احتمالی ارزش دارد یا نه؟ که البته بستگی به میزان فرهنگ، آگاهی و اعتقاد واحد خانواده نسبت به نوع مدیریت خود دارد.
در این بین به نظر می رسد مدیریت خانواده برای حفظ تعادل باید از طرف یکی از طرفین انجام شود تا یک نفر حرف آخر را در تصمیم گیری ها بزند و ثبات خانواده و در نتیجه جامعه حفظ شود.
لازم به ذکر است این موضوع از چند روز پیش که شنیدم یکی از دوستان قدیمی دوران دانشگاه با همسر خود دچار اختلاف و جدایی شده است ذهن مرا به خود مشغول کرده و این موضوع که در جدایی این دو نفر از هم نقش بسیار مهمی داشته است را در قالب این یادداشت به تحریر درآوردم.
اگر شما غیر از این فکر می کنید برای من هم توضیح خود را بفرستید. با تشکر.
